Fransız modacı Gabrielle “Coco” Chanel, 1923’te Monte Carlo’ya yaptığı bir gezide, yıl devam edecek bir aşk ilişkisine başlayan ikinci Westminster Dükü Hugh Grosvenor ile tanıştırıldı. Çift, kayıtlı Dağlık Bölgesi’ndeki 100.000 dönümlük Reay Ormanı arazisinde avlanmaya ve balıkların saklanmasına; burada, fırtınalı günlerde tasarımcı sık sık dükün tüvit ceketlerini tüketiyordu. Sonunda rekor kıran Linton Tweeds’i kendi yardasını üretmek için görevlendirdi ve ünlü narin krepleri ve muslinleri bir kenara itildi, yumrulu kumaştan yapılmış ilk hırkasını sundu. Daha sonra Fransız romancı Paul Morand’a “Toptancılardan doğal renkler istedim” diye hatırlayacaktı. “Kadınların doğasının rehberliğinde olması amaçlandı.” Chanel’in hem monokrom hem de pastel renk tonlarında üretilen buklet tüvitleri ve ekose takımları, onun zarif, biraz da olsa sağlam tarzıyla eşanlamlı hale geldi.
Şimdi, ilk Tweed de Chanel yüksek mücevher koleksiyonunu piyasaya sürdükten üç yıl sonra, tarihi moda evi yinelenen beş ikonundan ilham alarak 63 yeni parça yarattı: beyaz elbise makaraları, kamelyalar (tasarımcının en sevdiği çiçek), kuyruklu yıldızlar, aslanlar ve güneş. Öne çıkanlardan biri, zincire takıldığında kolyeye dönüşebilen bir broş olan Tweed Poudré’dir. Merkezinde, tüvit nakışını ve kamelya yöntemini taklit eden pembe altın açıklığa yerleştirilmiş bir dizi toz pembe safirle çevrelenmiş parlak kesim bir elmas var. Her şeyi başlatan kadın gibi karmaşık ve cüretkar.
Fotoğraf sırasında: Corinna Kranig. Belirlenen parçaların dağılımı: Justine Roussel
